583 همان پنج تن آل عباست

 مولای دلهای ما شیعیان ، علی (ع) ، به تنهایی صاحب رکوردها و افتخاراتی است که پس از هزار و چهارصد سال  ، هنوز هم بسیاری از آنها  دست نیافتنی است ، چه اینکه بسیاری از افتخارات ایشان جاودانه بوده و تا ابد نصیب هیچکس نخواهد شد ، کما اینکه رکوردها و افتخارات این « یگانه اسطوره ی واقعی » برای پیروانش ، همواره افتخار و عظمت به همراه داشته و دارد.
 تفاوتی که میان ثبت «افتخار» با ثبت «رکورد» وجود دارد آنست که  هر رکوردی ممکن است روزی شکسته شده و یا تکرار گردد ، اما برخی افتخارات می توانند جاوادنه باشند.
برای تبیین بهتر موضوع ، علی (ع) اولین مرد مسلمان پس از بعث رسول اکرم(ص) است و این افتخاری جاودانه وغیرقابل تکرار است. اما افتخار «شهید محراب» بودن برای این بنده ی رستگار خدا ، انحصاری نبوده و تا به قیامت امکان شهادت در محراب برای رهروان این امام هُمام مهیاست.
و یا سمت  و افتخار « اولین کسی که در کعبه متولد شده است » برای حضرتش ، انحصاری خواهد بود ، اما معلوم نیست که سمت و افتخار و رکورد « تنها کسی که تا کنون در کعبه متولد شده است » برایشان تا روز جزا باقی بماند ، کسی چه میداند ، شاید روزی از روزهای باقی مانده ی دنیا ، مشی و اراده ی الهی بر تکرار این واقعه قرار گرفته و بنده یی از بندگان ذات اقدس الهی در این خانه ی مبارک پا به عرصه ی وجود بگذارد.
ابتدا در حد بضاعت این قلم ، برخی رکوردها و افتخارات مولی الموحدین را بر میشماریم :
-    اولین مردی که پس از بعثت پیغمبر اسلام آورد
-    اولین کسی که در کعبه متولد شده است
-    اولین شهید محراب
-    اولین جانشین به حق رسول الله (ص)
-    اولین کاتب وحی
-    اولین کسی که با رسول الله عقد اخوت بست
-    اولین کسی که برای حفظ جان رسول الله حاضر به جانفشانی شد (لیله المبیت)
-    اولین کسی که در جنگ احزاب ، آغاز پیروزی مسلمانان را رقم زد
-    اولین امام شیعه
-    اولین کسی که رسول خدا تربیت او را بر عهده گرفت
-    اولین رقم زننده ی فتح خیبر
-    تنها کسی که پدر دو امام است.
-    تنها کسی که رسول الله (ص)، وی را به عنوان جانشین خویش معرفی فرمودند
-    تنها خواستگاری که از فاطمه ی زهرا(س) پاسخ مثبت شنیدند
-    تنها کسی که نام شریفش در کنار نام مبارک حضرت رسول(ص) در اذان و اقامه یاد می شود
-    تنها کسی که با رفتن بر روی شانه پیامبر ، بت های مکه را سرنگون کرد
-    تنها کسی که در کعبه متولد شده است
-    و.....
و اما یکی از رکوردهای ویژه که گمان نمیرفت تا به ابد شکسته و یا تکرار شود ، طی روزهای گذشته توسط یکی از رهروان راستین  و شجاع  مکتب علوی ، نه تنها تکرار بلکه به نوعی شکسته شد ، آنهم پس از قریب به  هزار و چهارصد سال.
یاللعجب از انقلاب الهی خمینی کبیر(ره) که هرچه در این سی سالِ کارنامه درخشان خود ، رکوردهای بی نظیر مادی و معنوی و سیاسی برجای گذاشته است ، اکنون موفق به شکستن یکی از درخشانترین رکوردهای مکتبی ، تاریخی و شگفت جهان شده است.
و اما این رکورد چیست؟
مولی علی ( ع)  تا قبل از انفجار تروریستی هفته ی قبل زاهدان ، تنها شخصیتی درتاریخ بوده اند که « تولد و مرگ شریفشان در خانه ی خدا رخ داده است » ، در حقیقت حضرت با شهادت مظلومانه خویش ، این رکورد را در واپسین لحظات زندگی خویش رقم زدند.
حال به خبر زیر توجه فرمایید :
(( فرمانده سپاه سیستان و بلوچستان در ادامه با اشاره به زندگی شهید محمد گلدوی اظهار داشت: پدر شهید گلدوی خادم مسجد جامع زاهدان بوده و این شهید در خانه‌شان که در خود مسجد جامع بود به دنیا آمد و در همان مسجد هم به درجه رفیع شهادت نایل شد ))

تولد و شهادت در خانه ی خدا ، تکرار رکورد علی (ع) است ، با این تفاوت که شهید محمد گلدوی در دم ( در همان مسجد به فیض شهادت نائل آمدند) و در حالیکه روح بلند علی ابن ابیطالب (ع) سه روز پس از ضربتی که در محراب بر فرق مبارک وارد شد به شهادت رسیدند( در منزل)
سلام خدا بر شهید محمد گلدوی باد که جرعه نوش شهادت مکتب مولای خویش شد و نشان داد که فرزند حقیقی مکتب امیر المومنین است. شکستن این رکورد را ( که درست به معنای جانفشانی و پیشتازی مالک اشتر در پیشاپیش مولای خویش بود)  را به تمام جامعه تشیع و رهبرمعظم انقلاب و قوم عزیز بلوچ تبریک و تهنیت عرض کرده و از رسانه ی ملی درخواست میشود :
 (( روی این رکورد شکنی نیز به اندازه رکورد آقای گل جهان فوتبال مانوردهد.))

توضیح : شهید محمد گلدوی همان شهید بسیجی است که با در آغوش گرفتن تروریست ملعون در انفجار اول ، جان نزدیک به 150 نفر را نجات داد  « روحش شاد و راهش پر رهرو باد »

  

                                                                                                                                                                                                  

 نمی دانم برایتان پیش آمده است که حرفی را بخواهید بزنید اما نمی دانید از کجا شروع کنید؟
یا همان عبارت معروف : « زبانم قاصر است » ؟
بهر جهت خواستم عرض کنم که راجع به کردار ، گفتار و مواضع یکسال گذشته ی پدر محسن روح الامینی حرفهای زیادی داشتم ، اما به همین اعیاد شعبانیه سوگند ، مانده بودم که چگونه بیان کنم؟ مضاف اینکه عبد الحسین روح الامینی را نه بخاطر مرگ فرزندش ، بلکه به تبعیت از جذب حداکثری ، و پیروی از نجابت بی مثال امام خامنه یی ، مورد قلم قرار نداده بودم.

شهید خواندن فرزند روح الامینی ، و اظهارات چند روز گذشته ی ایشان ، مرا برآن داشت که دست به خامه برده و حق مطلب را در خصوص وی ادا کنم.
اما امروز به قول حافظ : «ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد.»
حاج حسین قدیانی عزیز ، هنوز از گرد راه نرسیده ، سخن فرو خورده ی بسیاری از ما را در خصوص آقای روح الامینی به ساده ترین بیان ادا کرد.
لذا سخن کوتاه می کنم و متن امروز سایت حاج حسین قدیانی را خطاب به آقای روح الامینی عینا منعکس می نمایم و عرض می کنم :
حسین جان حجکم مقبول و سعیکم مشکور ، انعکاس مطلب امروزت را در این وبلاگ محقر ، هدیه ی ناقابل بنده بدان به مناسبت بازگشت تان از دیار یار.


حسین قدیانی : من از آقای روح الامینی یک سئوال دارم: چطور روز اولی که به شما گفتند فلانی ظاهرا بچه شماست و الان در کهریزک به دلیل آشوب طلبی زندانی است؛ آن زمان به دلیل اینکه نگران آبروی خود بودید و می دانستید بچه تان مرتکب چه خبطی شده حتی وجود چنین پسری را کتمان کردید و برای آزادی اش هیچ قدمی برنداشتید اما بعد که ایشان البته به نا حق کشته شد، شد پسر محبوب شما؟! و آنهم لابد شما شده اید پدر شهید؟ و پسرتان شده شهید؟ چطور خون فرزند مجرم شما از خون غلام کبیری عزیزتر شده؟ چطور مو را باید از ماست کهریزک با بهره از رانت مسئولیت بیرون بکشید اما شهدای بسیج در فتنه اخیر خون شان کشک است؟! مادر غلام کبیری هم مثل شما و صد البته هزار بار بیشتر از شما جگر گوشه اش را دوست داشت. بگذریم که حسین غلام کبیری آشوبگر هم نبود. یک بسیجی بود. یک عمار و مادرش شرمنده نمی شد اگر کسی حسین را فرزندش خطاب می کرد! آقای روح الامینی! پسر شما علیه خون پدر من به خیابان آمد نه علیه تقلب. شما در جرم پسرتان که البته خدایش بعید می دانم به این راحتی ها رحمت کند و خون بابا اکبرها را نادیده بگیرد، سهیم هستید. شما چرا از رانت خود برای شناسایی قاتل غلام کبیری استفاده نمی کنید؟ آقای روح الامینی! دل ما از شما خون تر است. شما چند روز داغ فرزند مجرم تان را کشیده اید؟ پدر بزرگ من می دانی چند سال است که وسط روضه علی اکبر امام حسین کارش به بیمارستان می کشد؟! تازه بابا اکبرها هیچ کدام شان مجرم هم نبودند. آری، دل ما خون است حتی از شما. شما خوب پدری نکردید. مادر من بدون بابا اکبر مرا بهتر تربیت کرد … بگذریم!